Dodaj
"Dr Jeremiasz Sowiakowski, asystent Lwowskiej kliniki Chirurgicznej. Dr Sowiakowski znacznie rozwinął i unowocześnił szpital. Została zorganizowana sala operacyjna. Zaczęto prowadzić operacje. Jednocześnie za dr Sowiakowskim przybyło kilku lekarzy, którzy rozpoczynali swą pracę na dość trudnym terenie. W 1935 r. został wybudowany nowoczesny jak na ówczesne czasy pawilon szpitalny, w którym znajdowała się sal operacyjna z zapleczem, sale zabiegowe, porodówka i sale łóżkowe mieszczące około 40 łóżek. Stworzono oddział chirurgiczny i ginekologiczno - położniczy, prowadzony przez dyrektora szpitala i ordynatora oddziału J. Sowiakowskiego. Wtedy już szpital posiadał osobny oddział zakaźny i oddział chorób wewnętrznych. Pawilon był wybudowany ze środków budżetowych samorządowych. Utrzymywał się z dotacji samorządowych, z gospodarstwa przyzakładowego i opłat pobieranych za leczenie. W tym czasie dzięki dużym zdolnościom organizacyjnym jak i wysokiemu poziomowi wyszkolenia ordynatora w zakresie chirurgii, wykonywano dużo skomplikowanych zabiegów operacyjnych stosowanych w tym czasie. Ważnym wydarzeniem w życiu szpitala było wykonanie w 1935 r. rzadkiego jak na owe czasy zabiegu otwarcia worka osierdziowego i usunięcia pocisku z mięśnia sercowego z pomyślnym wynikiem. Przedtem wszystkie rany serca uważane były za śmiertelne. Częstsze są rany cięte i kłute serca od postrzałowych. Dawniej myślano, że postrzał w serce zawsze powoduje śmierć chorego. Statystyka ran serca, która obejmuje 535 przypadków, przytacza 15 przypadków polskich, z których wszystkie były spowodowane narzędziami kłutymi względnie ciętymi, a nie ma ani jednego przypadku postrzałowego. Taki przypadek postrzałowej rany serca, gdzie pocisk utkwił w mięśniu sercowym miał miejsce w Szpitalu Powiatowym w Janowie Lub. Pocisk ten został usunięty z mięśnia sercowego za pomocą zabiegu operacyjnego. W 1939 szpital liczył około 60 łóżek. Zatrudniał już wykwalifikowanych lekarzy, miał wykwalifikowane pielęgniarki i położne, pracowników obsługi i był zaliczany do jednego z lepiej prosperujących szpitali. Dr J. Sowiakowski objął dyrekcję szpitala powiatowego w Janowie Lub.
Na przełomie 1933/1934 r. Poprzednio pracował jako asystent profesora Ostrowskiego w Klinice Chirurgicznej we Lwowie. W czasie pracy w Klinice uzyskał wysokie kwalifikacje zawodowe jak również opublikował wiele prac z dziedziny chirurgii. W latach 1934/1945 przebywał i pracował w Szpitalu Powiatowym w Janowie Lubelskim. Oprócz pracy organizatorskiej, administracyjnej i zawodowej ogłosił wiele publikacji drukowanych w ówczesnych tygodnikach i miesięcznikach lekarskich. Odbitki swoich prac z okresu przedwojennego jak i powojennego przekazał tutejszemu szpitalowi. Lata 1939-1945 to lata bardzo ciężkie dla tego rejonu kraju. Już pierwsze dni wojny spowodowały zniszczenie samego miasta w ok. 80%. Wielu rannych spośród ludności cywilnej oraz żołnierzy było leczonych w tutejszym szpitalu. Wykonano tu bardzo dużo zabiegów operacyjnych i utrzymano przy życiu wielu ludzi. W czasie okupacji oddział był prowadzony w dalszym ciągu przez J. Sowiakowskiego wraz z kilkoma lekarzami, którzy w czasie wojny osiedlili się w Janowie Lubelskim".
Monika Koguc ("Historia Szpitalnictwa w Janowie Lubelskim po II Wojnie Światowej w latach 1945-1998")
Tekst i foto: Dorota Kozdra
