Wciąż pokutuje przekonanie, że wypalanie traw powoduje szybszy wzrost roślinności. Nieprawda!. Ogień sieje spustoszenie. Alarmują ekolodzy, naukowcy, strażacy, a mimo to wiosną i jesienią każdego roku płoną znaczne połacie łąk. Giną zwierzęta. Ofiarami są też ludzie, którzy nie zdążą uciec przed szalejącym żywiołem. Ci, którzy wypalają trawy muszą liczyć się z też prawnymi konsekwencjami.
Osoby wypalające trawy nie zdają sobie sprawy, że ich działanie może doprowadzić do gwałtownego pożaru, który przenosi się na lasy czy zabudowania.
Wiosenne wypalanie traw często związane jest z chęcią usunięcia niezebranego, ostatniego odrostu trawy. W świadomości zachował się bowiem mit, że wypalanie traw i pozostałości roślinnych poprawi żyzność gleby, zniszczy chwasty oraz zwiększy kolejny plon siana. Wypalenie wierzchniej, najżyźniejszej próchniczej warstwy gleby, pociąga za sobą obniżenie jej wartości użytkowej nawet na kilka lat. Zahamowane zostają naturalne procesy rozkładu pozostałości roślinnych, dzięki którym tworzy się urodzajna warstwa gleby. Wysoka temperatura niszczy roślinność, powoduje degradację gleby i stanowi poważne zagrożenie dla zwierząt.
Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Janowie Lubelskim
Dodaj
