Janowscy emeryci zwiedzili Suwalszczyznę i Litwę

Suwalszczyzna  - Wilno – Troki – Kowno, to wymarzona wycieczka planowana przez Związek Emerytów od ponad roku. Zorganizowano ją w dniach 14-17 września br. dla 53 osób. Wycieczka rozpoczęła się spacerem z przewodnikiem po  Suwałkach, gdzie zwiedzano m.in. zabytkową zabudowę miasta, pochodzącą z czasów Kongresówki ( XIX w.), Park Miejski z zegarem słonecznym, ratusz suwalski, zaprojektowany przez Henryka Marconiego. Suwałki są miastem dość młodym, założyli go kameduli przed 300 laty. Obecnie Suwałki liczą 380 tys. mieszkańców, przestronne , posiadające warunki do dalszego rozwoju. Deptak w Suwałkach stanowi ul. Chłodna – nazwa deptaku nawiązuje do faktu, że Suwałki stanowią polski biegun zimna. Deptak łączy najstarszą część miasta, czyli teren wokół Parku Konstytucji 3 Maja z młodszą częścią miasta – Placem Marii Konopnickiej. Aleja Gwiazd Bluesa, to też ul. Chłodna. Odbywają się tam kolejne edycje suwalskiego święta bluesa. W Suwałkach urodziła się Maria Konopnicka , obchodzona jest w br. jej 180 rocznica urodzin. Suwałki leżą nad Czarną Hańczą a odległość od granicy z Litwą  wynosi 24 km. Natomiast długość granicy polsko- litewskiej, to 104 km.  Ponadto poza Suwałkami, w drodze powrotnej, wycieczka zwiedzała Suwalszczyznę tj. Stary Folwark nad. jez. Wigry, multimedialne Muzeum Wigier, klasztor na wyspie, gdzie wypoczywał Papież Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Polski 1999 r. Zliczono , zgodnie z programem wycieczki, wizyty w ; Sanktuarium Matki Boskiej Sejneńskiej – zespół kościelno – klasztorny dominikanów z XVII w. ratusz i Synagogę.

Główny cel wycieczki to : zwiedzanie stolicy Litwy Wilna i temu celowi poświęcony był drugi

i trzeci dzień wycieczki. Rozpoczęto od miasteczka Troki położonego niecałe  30 km od stolicy. Miasto , początkowo całkowicie drewniane, założone przez Księcia Witolda po sprowadzeniu na te tereny karaimów. Zachowane są wzdłuż ulicy Karaimskiej drewniane domki z 3-ma oknami od strony frontu, które to okna były dla Boga, Księcia Witolda i domowników, pomalowane na żółto świadczyły, że w domu tym jest panna na wydaniu.,,,,, Najsłynniejszy z Trockich zabytków, to Zamek na Wyspie nad jeziorem Galwe datowany na początek XIV wieku. Na kolejnej z wysp , w oddali, widoczny jest zamek Radziwiłłów. Podczas pobytu w Trokach grupa spożywała potrawę regionalną pod nazwa kibiny; smakowite i pożywne.

         Wilno – stolica Litwy, Wielkiego Księstwa Litewskiego, Wileńszczyzny i serc wielu Polaków-

znajduje się w północno-wschodniej części Europy, na wschodzie Unii Europejskiej, u ujścia Wilenki do Wilii, potem w okolicach Kowna do Niemna. Jest też największym skupiskiem Polaków na Litwie. Jest ich ok.110 tys.  co stanowi ok. 20 % ogółu, w odróżnieniu od Kowana, które zamieszkują prawie sami litwini. W Wilnie jest 500 tys. mieszkańców w Kownie 300 tys.

         Wilno, to polityczne i intelektualne centrum kraju. Pod względem przemysłowym Wilno ustępuje Kownu, zajmując drugą pozycję w kraju. Pod względem turystycznym to jedno z najpiękniejszych miejsc w tej części Europy. Sercem miasta jest Starówka wpisana na listę Narodowego Dziedzictwa UNESCO. Ponieważ miasto nie było nigdy poważnie zniszczone

służy historykom, etnografom i turystom. Znamienną cechą Wilna, w odróżnieniu np. od Lwowa, jest obfitość wód gruntowych, dzięki którym to warunkom, miasto się rozwinęło.

Zwiedzanie Wilna odbywało się z doskonale przygotowanym przewodnikiem, z pochodzenia Polakiem, który nie  szczędził grupie wiedzy i wartości patriotycznych, zwłaszcza podczas pobytu na Rossie, cmentarzu na którym znajduje się grób matki i serce syna. Mowa o J. Piłsudzkim.

W Wilnie grupa zwiedzała: Starówkę Wileńską, Ostrą Bramę, Cerkiew św. Ducha z mumiami św. Męczenników, Klasztor Bazylianów z celą Konrada, katedrę Św. Stanisława, Plac Katedralny z Pomnikiem Gedemina, zamek Gedemina , Pałac Władców, Pałac Prezydencki / z zewnątrz/.

Na szczególna uwagę zasługuje zwiedzanie gotyckiego Kościoła św. Piotra i Pawła na Antokolu, Cmentarza na Rossie z grobowcem matki Józefa Piłsudzkiego i sercem Marszałka, kościoła św. Anny i Kościoła Bernardynów.

Kowno, to miasto w którym przez kilka lat mieszkał i pracował w charakterze nauczyciela Adam Mickiewicz. Koleje lat spędzonych przez Adama Mickiewicza w Kownie były bardzo ciekawe a on sam okazał się dobrym nauczycielem i sporo pisał. W Kownie grupa zwiedzała: Stare Miasto, Bazylikę Katedralną, ratusz i zamek Kowieński.

Foto-relacja: Zofia Widz-Baryła i Alina Ślusarska